از رستم التواریخ / حکایت حوض یَشم و لذت خانۀ شاه سلطان حسین

چنانکه رستم الحکما می گوید، در میان دریاچه‎⁭ی روبروی چهل⁭ستون حوض کوچکی از سنگ یَشم برای تفریح شاه سلطان حسین صفوی ساخته بودند. او با سوگلی⁭‎اش در جایی مخصوص که برایش تدارک دیده بودند به تماشای پیکر برهنه‎⁭ی زیباترین دختران ایران می‎⁭نشست که با پیچ و تاب تَن‎⁭های لطیف‎شان در آن آبِ پاک، شناکنان برایش دلبری می⁭کردند:حکایتِ حوض یَشم، راحت⁭خانه، حظ⁭خانه و لذّت⁭خانۀ شاه سلطان حسین"وقتی که آن فخرِ ملوک با معشوقۀ خود بر آن نشیمن می⁭‎نشست، آب پاکی در آن حوض یشم جاری [بود] و جواهر رنگارنگ و لعل⁭‎های رخشانِ بسیار در آن می⁭ریختند. پیوسته از فوّاره⁭اش آب می⁭‎جوشید. کشتی بسیار خوبی ساخته و در آن انداخته بودند که گاه⁭گاهی شاه شاهان با زنان ماه‌⁭طلعتِ حورلقای خود در آن می⁭‎نشست و آن کشتی را به گردش می⁭‎انداختند و او حظّ می⁭کرد و لذّت می⁭برد.زنان ماه پیکرِ سیم ⁭اندامِ سروقدِ گل⁭رخسارِ سمَن⁭‎بَرَش در آن دریاچه به شناوری و آب‎⁭بازی مشغول [می⁭شدند] و در هوای گرم، یعنی در فصل تابستان، آن سلطانِ جمشید نشان، در میان آن دریاچه بر نشیمنِ شاه⁭‎نشین، بر لبِ حوض یشمِ پُرجواهر جلوس می⁭نمود.

آن حوض یشمِ پر از جواهر رنگارنگ و پر از آب جان⁭‎بخشِ پاک که گلاب و عرق بیدمشک به آن می⁭‎افزودند، از فیضِ نظر آن بهشتی سرشت، رشکِ کوثر و تسنیم[1] بود، و آن وجود ذیجود از تماشای آن سرابوستانِ پر گل و ریاحین در وجد و سرور [شده] و از اندوه و غصه دور می⁭بود.حجرۀ وسیعی که طاق آن بسیار مرتفع بود ساختند و دو ستون زراندود، از دیواری به دیوار دیگر در میانش قرار دادند. مَهدی زرین با طنابی ابریشمین بر آن ستون⁭‎ها بستند، و آن سلطان با همسران حوروَش خود در آن مَهدِ ناز می⁭‎خوابیدند و کنیزکان ماه‎⁭رخسار آن⁭را می‎⁭جنبانیدند. چند حلقۀ زرین به سقف حجرۀ وسیع دیگری با نام راحت‎⁭خانه، و با طاق بلند، نصب نموده بودند، و نشیمنی از چرم زراندود با طناب⁭‎های ابریشمین بر آن حلقه⁭‎ها آویخته بودند. او با دلبندِ خود در آن می⁭نشستند و لعبتان سمَن‎⁭بَرِ گُل‎⁭رخسار آن⁭را به ⁭جانب بالا حرکت می⁭دادند.در آن سرای بهشت⁭‎مانند̊ حجرۀ دلگشایی ساختند و مکانی عمیق در آن بنا نمودند که از دو طرف سراشیب بود. دهنه⁭‎ی بالای آن بیش از هفت متر و دهنه‎⁭ی زیر یک متر بود، و از بالا تا پایین در آن سنگِ مرمر نصب نموده و آن⁭را با زینت بسیار آراسته بودند که گاه⁭گاهی آن یگانه⁭‎ی روزگار برهنه می⁭شد و یک زوجۀ ماه‎⁭سیمای سیم⁭‎اندام خود را برهنه می‎⁭نمود و از بالای آن مکان رو بروی هم می⁭نشستند و پاهای خود را فراخ می⁭نهادند و از روی خواهش̊ همدیگر را به⁭‎دقت تماشا می⁭نمودند و می⁭لغزیدند. از آن بالا تا زیر چون به‎⁭هم می⁭رسیدند، الفِ راست به خانه⁭‎ی کاف فرو می⁭‎رفت. پس آن دو طالب و مطلوب دست بر گردن همدیگر می⁭نمودند و بعد از دست⁭بازی و بوس و کنارِ بسیار، آن بهشتی⁭‎سرشت با زوجۀ حورسیمای خود مجامعتی روح⁭بخش می⁭نمود که واه واه چه گویم از لذّت آن! (اللهم ارزقنا و جمیع المؤمنین).[2] آن⁭جا را حظ⁭خانه می ⁭نامیدند.حجرۀ مدوّرِ وسیعی با زینت بسیار در آن سرای پر نشو و نما ساختند. گاه⁭گاهی آن سَروَرِ سلاطینِ عهدِ خود، با چهل پنجاه نفر از زنان ماه طلعت، پری رفتار، چشم⁭‎جادوی هلال ابروی مشگین گیسویِ پرنازِ عشوه‎⁭پرداز ِ خود، بی لباس در وسط آن حجرۀ پر زینت و آینه می⁭نشست، و آن لعبتان شوخ و شنگِ مذکور به دورش برهنه می⁭‎نشستند. هر یک از آنان یک نازبالش پُر از پَرِ قوی اطلس و حریر و دیبا و پرنیان و زربفت به زیر کمر خود می‎⁭نهادند و پاهای خود را به‎⁭زیر کمر و زانو می⁭ کشیدند و به پشت می⁭ خوابیدند و عشوه‎⁭ها و غمزه⁭‎ها و نازها می‎⁭نمودند و شوخی‎⁭ها با هم می‎⁭نمودند و لطیفه⁭‎ها به هم می⁭‎گفتند و می‎⁭شنیدند.شاه از هر طرف آن ماه‎⁭وَشانِ سیم⁭‎اندام را تماشا می⁭‎نمود، و از هر یک که خوشترش می⁭آمد، به دست مبارکِ خود دستش را می⁭گرفت و به مردی و مردانگی او را در میان می‎⁭خوابانید و پاهای نازکِ حنای نگار بستۀ او را بر دوش مبارک خود می⁭‎انداخت و عمود لحمیِ[3] سختِ مانندِ فولاد خود را بر سپرِ مدوّرِ طولانی[4] سیمینِ نازکِ آن نازنین فرو می⁭کوفت، و مجامعتی خسروانه می⁭نمود که لاحول ولا قوة الابالله، و آن حجره را لذّت⁭خانه می⁭خواندند."[1] . نام چشمه⁭ای در بهشت.[2] . خدا به ما و همۀ مؤمنان عطا فرماید.[3] . عمود لحمی به معنای گرز گوشتی است که در این کتاب به معنای آلت تناسلی مرد به کار برده شده.[4] . منظور آلت تناسلی زن است.

#رستمالتواریخ